Zoektocht naar Focus III: In de Hel(week)
Het is zover. Na een grondige voorbereiding en het prikken van een datum ben ik daadwerkelijk gestart met mijn Helweek. Gezond eten, routines doorbreken, bewegen, 06.00 uur op, om 22.00 uur naar bed en donderdagnacht opblijven om door te werken. Ter voorbereiding heb ik een aantal doelen geformuleerd. Als ik aan het einde van deze week een beter beeld heb van wat ik de komende 5 jaar wil bereiken en daar een concreet actieplan aan kan koppelen, is deze week voor mij geslaagd. Geen geringe opdracht dus, maar ik heb er alle vertrouwen in.
Maandag:
Gisteravond heb ik nog een keer het hoofdstuk van ‘Maandag’ doorgelezen en wat zaken op een rij gezet. Maandag draait vooral om het doorbreken van gewoontes; terugkerende en vaak onbewuste handelingspatronen die ingesleten zijn door veelvuldig herhalen. Van die gewoontes heb je goede en slechte. De kunst is om de goede te behouden en eventueel nog te verbeteren en de slechte te doorbreken. Dat doorbreken begint met mijn slaapritme. Larssen wil dat ik om 05.00 uur opsta en om 22.00 uur naar bed ga. Dat laatste is geen probleem, maar dat eerste wel. Ik ben nl. een serieuze migrainepatiënt en één van de triggers is slaaptekort. Met 7 uur slaap krijg ik gegarandeerd migraine, dus ik ben zo vrij om hier 06.00 uur van te maken. Voor de rest houd ik me keurig aan zijn regels. Het betekent wel dat ik afscheid moet nemen van de ‘snooze button’. “Als de wekker gaat, meteen eruit”, is zijn opdracht.
Om me direct bij het wakker worden bewust te zijn van deze bijzondere week, zet ik mijn telefoonwekker met het geluid van een kukelende haan. Dat lijkt me wel toepasselijk en helpt me meteen herinneren dat vandaag anders is. Het werkt perfect. Ik word wakker van gekukel en alles in me schreeuwt dat ik nog even wil blijven liggen, en toch sta ik direct op (wel loopt er nog een kwartier lang één van mijn katten met een dikke staart te zoeken waar dat kukelende geluid vandaan komt). Dat opstaan valt niet mee, dus maar meteen onder de douche gesprongen. Om 07.00 uur zit ik schoongeboend en aangekleed achter mijn gezond ontbijtje. De eerste routine (verslaving?) wordt al snel duidelijk. Ik ontwaak normaal gesproken ’s ochtends met de TV en ook ’s avonds als ik thuiskom van mijn werk gaat hij bijna automatisch aan: sleutels op het kastje, tas in de gang, jas aan de kapstok, boodschappen op het aanrecht en druk op de knop van het toestel. Dat wordt nog wat deze week.
Tijd om mijn goede en slechte gewoontes te inventariseren en te kijken hoe ik die te lijf kan gaan, dé opdracht van vandaag. Vreemd dat die slechte gewoontes zo boven komen drijven en die goede meer moeite kosten. Ook mijn partner en ‘de S van Pure Streken’ maar eens om input gevraagd, met de aanmoediging “grijp je kans”. Tijdens het opstellen van mijn lijst kom ik erachter dat ik lijd aan wat Larssen het ‘Stoeremeidensyndroom’ noemt; alles perfect willen doen, geen genoegen nemen met minder, geen hulp vragen, geen nee zeggen en dus teveel hooi op je vork nemen. Ook dat zijn slechte gewoontes die je beter kunt doorbreken, bv. door prioriteiten te stellen en uit te gaan van ‘goed is goed genoeg’. Oh oh.. die routine heb ik mijn leven lang zorgvuldig opgebouwd. Dat wordt nog een hele klus om dat te veranderen.
Het blijkt dat bewustwording echt de eerste stap is van verandering. Mijn afwas zet ik meteen in de vaatwasser, ik ruim mijn rommel op en ik doe wat klussen die al een tijdje liggen te wachten op afhandeling. Zo koppel ik eindelijk mijn OV kaart aan ‘mijn NS’ (wat een bureaucratie!), verstuur ik declaraties, regel een (betrouwbare) glazenwasser, was mijn auto en maak hem samen met mijn nichtje ook van binnen schoon. Heel efficiënt, zo’n Helweek! Het levert me een enorm goed gevoel op. Boodschappen doe ik lopend, want dan kom ik aan een uur bewegen per dag. ’s Middags werk ik wat en aan het einde van de dag zoek ik mijn ouders nog even op. Vanavond eet ik gezond (Gado Gado met zelfgemaakte satéhsaus) en bereid me rustig aan voor op bedtijd. Eerst nog even het hoofdstuk voor ‘Dinsdag’ lezen en dan heb ik nog wat tijd over om een boek te lezen. Voor het eerst sinds tijden. Om 22.00 uur gaat het lampje uit. Die eerste dag viel reuze mee.
Dinsdag:
Opstaan is een eitje vandaag. Ik ben zelfs voor de kukel wakker, maar heb hem nog wel laten afgaan om mijn kat te plagen. Vandaag gaat over Modus en Focus. Je Modus is een soort gemoedstoestand, volgens Larssen, en het is belangrijk om op een dag te variëren in je modi. De bedoeling is om je energie bewust te verdelen over de dag en zo effectief mogelijk in te zetten. Je Focus is een zone waarin je al je zintuigen en al je concentratie op één doel richt. Het verschil tussen Focus en Modus is dat je Focus de mate is waarmee je in een gewenste Modus gaat. De opdracht voor vandaag is om bewust in en uit de verschillende modi te gaan. Dat moet lukken.
Ik zit vol energie en heb een soort drive, merk ik. Na het douchen werk ik de was weg, ruim ik de slaapkamer op, zet de vuilnisbak buiten en werk een paar uur. Ik heb dan wel vakantie, het werk van een zelfstandige gaat gewoon door. Ik heb blijkbaar voldoende focus, want als ik op de klok kijk is het ineens al halverwege de ochtend. Om af te wisselen drink ik daarna rustig in de vensterbank een kop koffie en doe niets anders dan dat. Vervolgens ga ik weer aan het werk. Ik zit in een flow en de tijd vliegt voorbij. Deze week brengt me in een soort actiemodus. Tijd om te ‘shiften’: om 16.00 uur vertrek ik naar een surpriseparty van een vriendin van me die 50 wordt vandaag en die ik al ken vanaf mijn 6e. Daar breng ik de rest van de dag en avond door, in erg leuk gezelschap met oude bekenden en gesprekken die me terugvoeren naar lang, lang geleden. Een mooie balans tussen een dag heel hard werken, en ontspannen en veel lachen. We gaan wel op tijd naar huis want om 22.00 uur wil ik weer in mijn bed liggen. Het hoofdstuk van woensdag lees ik morgen, want daar kom ik niet meer aan toe. Tot nu toe valt de Helweek me nog alles mee.
Woensdag:
Vanmorgen moest ik me mijn bed uit slepen! Ik ben enorm geconfronteerd met hoe belangrijk dat variëren in modi is. Ik lag weliswaar om 22.00 uur in mijn bed, maar na een energieke avond en de concentratie van de autorit, was ik nog klaar wakker. Gevolg? Om 23.30 uur sliep ik nog niet en vannacht ook nog een paar keer wakker geworden. En dan is 06.00 uur die $%@#$-haan heel vroeg. Ik neem me heilig voor om vanavond vanaf 21.00 uur te ontspannen zodat ik mijn slaap krijg, want de donderdagnacht die ik ga overslaan hangt als een dreigende wolk boven mijn hoofd.
De woensdag staat in het teken van Timemanagement. “Een mens die het aandurft om één uur van zijn leven weg te gooien, begrijpt niet hoe waardevol het leven is”, aldus Charles Darwin. De focus van vandaag is het plannen van mijn tijd en daarmee mijn taken. Nou kan ik plannen als de beste, alleen aan de uitvoering van die planning schort het nog wel eens. Dit vraagt dan ook om een gedragsverandering en het stellen van prioriteiten, en volgens Larssen zit daar de uitdaging in. Het begint met het opstellen van een To Do-list waar werkelijk alles wat je te doen hebt, op komt te staan. Het wordt een enorm lange lijst waar ik gemakkelijk stress van kan krijgen, maar gek genoeg geeft het me eigenlijk vooral overzicht en daarmee rust. En die tv uitlaten levert zeeën van tijd op. Ik merk dat ik gedurende de week al een aantal klussen heb weggewerkt en het wegstrepen voelt erg goed. De volgende actie is het overzetten van die ’to do’s’ naar de takenlijst in mijn agenda. Voor de grote klussen reserveer ik tijd in mijn agenda, de kleine klussen vallen onder de kop ‘acties wegwerken’ die ik dagelijks in mijn agenda heb gezet. Aan het einde van iedere week reserveer ik tijd om de taken van de week die komt te plannen. Heerlijk georganiseerd allemaal, daar houd ik van.
Wat me opvalt is dat wat ik aan het doen ben nog weinig met het behalen van mijn doelen te maken lijkt te hebben. En toch werkt het al, want door alleen al het formuleren van mijn doelen bij de start van de week, ben ik er in mijn hoofd en tijdens mijn werk voortdurend mee bezig. Langzaam beginnen zich contouren af te tekenen van wat ik wil en hoe ik dat kan bereiken. Dat geeft ook energie, merk ik. Hoewel ik in de middag een dipje heb en dreig terug te vallen in routines (tv kijken, even op bed gaan liggen om slaaptekort in te halen) gooi ik er in plaats daarvan nog een kop koffie in en klets gezellig met mijn nichtje, die onverwacht langskomt. Na het eten doe ik nog even boodschappen voor een boottochtje morgen en ga daarna naar bed. Ik ben erg op mijn hoede voor morgen; 40 uur wakker blijven en doorwerken lijkt me geen kattenpis. Gelukkig heb ik overdag een leuk uitje, de nacht kom ik denk ik ook nog wel door met de klussen die ik gepland heb, maar ik ben vooral bang voor de vrijdag. We gaan het zien.
Donderdag en Vrijdag
Het uit bed stappen gaat steeds makkelijker. Wel ben ik me heel erg bewust van hoe lekker slapen toch is, en dat ik dat vanavond ga missen. Donderdag is de zwaarste dag van de Helweek, volgens Larssen. Als het goed is ga ik ervaren wat het is om mijn grenzen te verleggen en ontdekken dat die verder liggen dan ik zelf denk. Nou, voor iemand die haar eigen grenzen met regelmaat negeert en door gaat tot ze er (letterlijk) bij neervalt, klinkt dat als de kat op het spek binden. We gaan uit de comfortzone; “Feal fear and do it anyway” (S. Jeffers), is het motto van vandaag. Ik ‘fear’ een enorme migraine na afloop, maar ik ‘do it anyway’…
Vandaag staat er een boottochtje op het programma. Niks spannends aan, wel even heerlijk in de relaxmodus met fijn gezelschap. Het is de eerste erg warme dag sinds een week dus we hadden het niet beter kunnen plannen. Zo’n warme middag buiten is wel vermoeiend en ik ben dan ook heerlijk rozig als ik om 18.00 uur weer thuis ben. Voor vannacht heb ik wat (vervelende) klusjes gepland en ik ga kijken of ik nog wat werken kan, want of dat morgen lukt betwijfel ik. Het wordt stil als mijn partner naar bed gaat. Hij zei na zijn ‘welterusten’ min of meer dat ik niet spoorde en maar naar bed moest komen als ik het niet meer trok. Dat gaat dus niet gebeuren. En eigenlijk gaat het best goed. Ik merk wel dat ik bezig moet blijven en ik ben dan ook heel productief. Zo werk ik wat administratie weg, begin ik met het maken van een digitaal fotoboek van de laatste vakantie en naai ik met de hand 23 schildjes op de Tuna-capa van mijn vriendje. Dit laatste is niet geheel pijnloos, omdat de schildjes nogal dik en stug zijn. Wellicht dat de pijn helpt bij het wakker blijven.
Om 5.00 uur heb ik een dip, maar dat is ook het moment dat mijn partner weer op staat om naar zijn werk te gaan en de aanspraak helpt me door dat moment heen. Grappig om te constateren dat ik er wakkerder uitzie dan hij. Ik zie ook sinds tijden de zon weer eens op komen en hoor de ochtendfluitjes van de vogels. Dat doet me altijd heel erg denken aan mijn eindexamentijd. Tijdens een kop koffie merk ik dat ik zit te knikkenbollen. Dat is gevaarlijk, dus snel maar weer aan de slag; alle ramen gewassen, naar de slager gelopen voor vlees en al het eten voor het hele weekend gekookt. Zo kom ik de vrijdag door. Het wordt wel steeds zwaarder en ik raak ook vermoeid. Mijn lichaam is ook al twee dagen in touw en dat merk ik aan mijn coördinatie (ik loop overal tegen aan en struikel voortdurend) en aan mijn cognitie (ik kom niet meer uit mijn woorden en raak de draad van mijn verhaal kwijt). Larssen geeft aan dat de vrijdag in het teken staat van rust en herstel en het efficiënt verdelen van de beschikbare energie. Hij adviseert te mediteren, maar gezien mijn eerdere ervaring tijdens mijn kop koffie lijkt me dat geen goed plan. Langzaam wordt het me duidelijk dat deze uitdaging eigenlijk vooral een mentale beproeving is. Ik krijg zelfs visioenen van mijn bed, voel hoe zwaar mijn oogleden zijn en vraag me af hoe heerlijk het zou zijn om mijn ogen even, echt maar heel even, dicht te doen. Ik ben voortdurend in gesprek met mijzelf om me in beweging te krijgen. ’s Avonds gaan we met de familie eten en dat helpt me door de avond heen. Mijn vader vraagt nog wel ‘met wat voor vaags ik nu weer bezig ben (…)’, maar na het eten zit de avond erop en om 22.00 uur ligt mijn bed beter dan ooit. Ik ben 40 uur wakker geweest!
Zaterdag
Na deze toch wel loodzware dagen zit het ergste er op, maar dat betekent niet dat ik nu mag luieren. Vandaag moet er gewerkt worden, net als alle andere dagen deze week. Ik smokkel wel een uurtje en sta vanmorgen ‘pas’ om 07.00 uur op in plaats van 06.00 uur.
Waar donderdag bedoeld is om mezelf te dwingen om ondanks het slaapgebrek door te gaan en veel te doen van wat ik al te lang heb uitgesteld, is de zaterdag een soort ‘happy day’. Een dag waarin ik uitsluitend positieve gedachten ga hebben over alles en iedereen om me heen, maar vooral over mezelf! Als het goed is ga ik daardoor ontdekken hoeveel invloed dat heeft op hoe ik me voel. Nu ben ik een opgeruimd type, dus die positieve levenshouding heb ik al wel in me, vooral naar anderen. En daar zit wel meteen het punt. Ik zou ook nog zoveel positiever kunnen zijn naar mezelf; minder dat ‘stoeremeidensyndroom’ en meer vertrouwen in mijzelf hebben. Ik kan namelijk alles wat ik maar wil en waar ik mijn zinnen op zet. Dat heb ik eerder in mijn leven bewezen en dat heeft deze week, en vooral de afgelopen twee dagen, ook weer bewezen. Dat voelt goed en dat gevoel ga ik maar eens vast houden. Deze week heeft me geholpen te herinneren waar ik goed in ben, waar ik warm voor loop en hoe ik dat kan inzetten in mijn leven en in mijn werk.
De ochtend besteed ik aan diverse ’to do’s’ van mijn lijst. De rest van de zaterdag gebruik ik om een concreet actieplan te maken waarmee ik mijn plannen ga verwezenlijken. Dat heb ik nodig, want het uitvoeren van die plannen heeft op enig moment ook consequenties voor mijn andere baan en dáár zit voor mij de ‘fear’ van de opdracht van donderdag. ’s Avonds eten we heerlijk buiten op onze zelf getimmerde loungebank een bietensalade met geitenkaas, walnoten en een honingdressing. Nog wat lezen en vervolgens naar bed. Nog één dag.
Zondag
Laatste dag! Vandaag heb ik vrijaf om te onderzoeken en te reflecteren wat ik met deze week voor ogen had en wat Helweek me gebracht heeft. Reflecteren is onderdeel van mijn werk, dus dat lukt wel.
Het oorspronkelijke doel van de Helweek was het vinden van een nieuw doel, een nieuwe richting. Ik heb deze week veel gesprekken met mijzelf gevoerd en een paar zaken zijn mij duidelijk geworden. Ik voel me aanzienlijk beter als ik gericht naar iets toe kan werken. Dat heb ik tijdens deze week wel gemerkt. Het formuleren van doelen en een bijbehorend actieplan helpt daar bij. Het herontdekken zodat ik verder kan uitzoeken van wat ik kan en wil in mijn leven en waar ik energie van krijg, is de mooiste opbrengst van deze week.
Met betrekking tot de andere opdrachten die Larssen gegeven heeft deze week:
Het opstaan gaat steeds beter en ik ben van plan het op deze manier vol te houden. De stem in mijn hoofd die zegt dat ik eigenlijk nog even wil blijven liggen, kan ik steeds makkelijker negeren. Wel spring ik meteen onder de douche om echt wakker te worden en een soort overgang te creëren tussen slapen en weer actief worden. Ik zit nog steeds in de actiemodus, ik doe het alleen langzamerhand wat gedoseerder. De To Do-lijst in mijn agenda vind ik geweldig. Ik schrijf er alle klussen in op en heb ook iedere week een moment gepland om ze over te zetten in mijn agenda. Hierdoor weet ik wat ik die week te doen heb en het wegstrepen van iets dat afgehandeld is, voelt goed. De TV mis ik niet. Ik zal hem niet helemaal uitbannen, maar ik heb me wel voorgenomen bewuster en selectiever te kijken. De tijd die het me oplevert helpt me om met meer focus met mijn eigen bedrijf bezig te zijn en om bewust te ontspannen. Dat geeft een enorme energieboost, wat voor mij een teken is dat ik met het juiste bezig ben. Gezond eten deed ik al, wel let ik nog meer op variatie en de koolhydrateninname.
Alleen dat sporten, hè? Dat blijft een dingetje. Daar ga ik nog eens goed over nadenken. Ik heb geen hekel aan sporten, maar ik ben lastig in beweging te krijgen. Ik heb ooit met frisse tegenzin getraind totdat ik 5 km kon hardlopen. Dat ga ik maar eens herhalen heb ik besloten, te beginnen met morgen! En wie weet, door naar de 10 km, want deze week heeft me eraan herinnerd dat ik alles kan als ik maar wil!
Lees het laatste blog over deze helweek: Zoektocht naar focus IV: Terugblik en concrete resultaten
Petra, je had me er over verteld maar dat het zo heftig was…..
Chapeau!!!
Heel inspirerend!
Groet Ineke
wat een geweldig verhaal! Petra “aan het woord” zoals ik je ken; humor, veel zelfreflectie en observatie en knipogen met daaronder/-in wijsheden voor eenieder. Interessant!