2. Doorpakken
19 oktober 2018
En dan heb je je iets voorgenomen. En hoe vaak, als je niet meteen handelt, komt het er dan toch niet van. Het leek me dus goed om maar meteen door te pakken. Allereerst maar eens gekeken welke week het beste uitkwam.
Omdat ik voor deze week gebruik maak van mijn ‘duurzaam inzetbaarheidsuren’ kan het buiten de schoolvakanties. Die DI-uren zijn een regeling in de HBO-CAO en bedoeld om medewerkers fit én met plezier aan het werk te houden. Ik krijg ze ieder jaar en als ik het jaarbudget in één keer opneem, kan ik een week met verlof. De bestedingsdoelen zijn vrij breed: mantelzorg, loopbaantrajecten, artikelen schrijven, professionalisering, detachering, opleidingen, motivatie of, zoals in mijn geval, bezinning.
In mijn agenda was eigenlijk alleen de tweede week van december een optie. Toen ik er mee bezig was, voelde het zo goed, dat ik meteen ben gaan zoeken naar een leuke locatie. Eerst vond ik een geweldig locatie ergens op de meest noordelijke schiereilanden van Schotland. Prachtig! Een leuk huisje, volledig van de buitenwereld afgesloten. Precies wat ik zocht. Maar toen ging ik nadenken. ‘You don’t go to Scotland for the weather’ is een veelgehoord gezegde. Dat klopt. Die regen en mist maken het nu juist tot wat het is; een prachtig mysterieus land. Maar omdat ik in december ga is de kans ook groot dat er sneeuw ligt en vooral in het noorden valt dat met zulke enorme hoeveelheden, dat ze daar regelmatig ingesneeuwd raken. Ik ben er per slot van rekening ook al eens wezen skiën (jawel, dat kan daar). De reis naar die locatie kan dan zo twee dagen duren en dan moet ik ook nog terug. Niet zo’n goed plan als je maar een week hebt. Verder zoeken dus. Uiteindelijk kwam ik uit in Inverness, de hoofdstad van de Highlands. Leuke stad, niet te groot, goede uitvalsbasis naar de Cairngorms (‘an area of outstanding natural beauty’) en vliegen kan rechtstreeks op Inverness met de KLM. Van zaterdag op zaterdag was zo geboekt. En vervolgens vond ik ook nog een geweldige aanbieding voor een sfeervol hotel midden in de stad. Dat is wat minder ‘afgesloten van de bewoonde wereld’ dan ik van te voren bedacht had, maar vanwege die winterse omstandigheden leek dit me wel veel praktischer. En al wandelend of met een huurautootje ben ik in no time alsnog in de onbewoonde wereld.
Alles liep van een leien dakje en stond klaar om te boeken. Nog even twijfelde ik, maar vervolgens dacht ik aan de stretchzone en drukte ik op ‘enter’.
En nu kan ik niet wachten….!
Eerdere blogs lezen over deze bezinningservaring? Deel 1: Stretchen
Verder lezen over deze ervaring? Deel 3. Voorbereidingen